شرکتی آمریکایی و دانشگاهی ایرانی برای همکاری در زمینه گداخت هسته‌ای، فناوری پیچیده‌ای که می‌تواند دسترسی به منبع نامحدود انرژی پاک را تضمین کند با یکدیگر به توافق رسیده‌اند.
بر اساس قرارداد امضا شده میان شرکت "لارنس‌ویل پلاسما فیزیکز" و دانشگاه آزاد اسلامی تهران که گاردین ادعا کرده این قرارداد را از نزدیک مشاهده کرده است این دو مرکز در همکاری مشترک با یکدیگر دستگاه گداختی را طراحی خواهند کرد که ساخت و تولید آن در کشورهای در حال توسعه کاملا مقرون به صرفه خواهد بود.
این همکاری در میان تنش‌های میان آمریکا و ایران برسر اتهاماتی که درباره غنی‌سازی اورانیوم به ایران وارد شده، آغاز شده است، لازم به ذکر است که گداخت هسته‌ای فرایندی متفاوت از غنی سازی اورانیوم است. بسیاری تردید دارند که تحریم‌های آمریکا اجازه چنین همکاری را به شرکتی آمریکایی داده باشد اما این شرکت در اعلامیه‌ای کتبی ادعا کرده این قرارداد بر اساس قانونی که همکاری با موسسات آکادمیک و تحقیقاتی برای خلق و ارتقا نشریات مکتوب علمی را ممکن ساخته، معتبر و مجاز است.
برنامه شرکت "لارنس ویل" این بود که روز گذشته،25 می 2012 هیات مشاوران علم و فناوری رئیس جمهور آمریکا را از همکاری با شریک ایرانی‌اش مطلع سازد.
امروزه بسیاری گداخت هسته‌ای را منبعی مقدس از انرژی پاک می‌دانند، برخلاف فناوری امروزی شکافت هسته‌ای، گداخت به واسطه شکافتن اتم‌ها و به جا گذاشتن پسماندهای خطرناک انرژی تولید نمی‌کند بلکه در قالب نظری، گداخت هسته‌ای اتم‌ها، غالبا ایزوتوپ‌های هیدروژن که به "دوتریوم" و تریتیوم" شهرت دارند را مشابه آنچه در خورشید رخ می‌دهد با یکدیگر ترکیب کرده و انرژی تولید می‌کند.
گداخت هسته‌ای در دهه 1950 دیدگاهی به نام "ارزانتر از سنجیده شدن" را به وجود آورد با این تفکر که در اختیار داشتن منبعی عظیم از دوتریوم می‌تواند به ارزان‌ترین شکل ممکن، تمامی نیازهای انرژی جهان را تامین کند. اما پس از گذشت 60 سال، این تفکر در حد رویایی باقی ماند، رویایی که هنوز بسیاری محقق شدن آن را تا 30 سال دیگر ممکن نمی‌دانند.
مشکل اینجا است که در حال حاضر انرژی که صرف راه‌اندازی فرایند گداخت می‌شود بیشتر از انرژی است که در نهایت به دست می‌آید. از این رو شرکت‌های بزرگی که در این مسیر قدم برداشته‌اند با انتقاد شدید مخالفانی مواجه شده‌اند که این پروژه‌ها را هدر دادن پول می‌نامند.
شرکت "لارنس‌ویل پلاسما فیزیکز" یکی از شرکت‌های کوچکی است که گفته می‌شود می‌تواند زودتر از شرکت‌های بزرگی مانند ITER در فرانسه در زمینه تولید انرژی گداخت به نتیجه برسد زیرا این شرکت در زمینه تولید انرژی گداخت رویکردی کاملا متفاوت دارد.
بر اساس ادعای گاردین، این شرکت به همراه دانشگاه آزاد تهران درحال تکمیل گداخت "آنوترونیک" هستند، فناوری که بر خلاف شیوه شرکت‌های بزرگ، مبتنی بر نوترون‌ها نخواهد بود و به واسطه تولید مستقیم الکتریسیته از یون‌های باردار، نیاز به استفاده از توربین‌ها را که شیوه رایج شرکت‌های بزرگ در تولید انرژی گداخت به شمار می‌رود، از بین خواهد برد.
